Life

Life

sobota, 5 stycznia 2013

60 urodziny

W grudniu nasza mama obchodziła 60 urodziny. Myślałyśmy już od tygodni z siostrami, że tym razem to musi być coś innego, wyjątkowego a nie prezent typu kwiatki i tort. Coś, co mama zapamięta na długo, przecież to taka okrągła rocznica!
Nie było łatwo wpaść na jakiś oryginalny pomysł: może portret malowany, ksiażka ze zdjęciami, artykuł w gazecie (można sobie zamówić z nazwiskiem), jakaś wycieczka.
A potem wypatrzyłyśmy na necie pomysł prezentu- "60 lat wspomnień". Czyli - zebranie od znajomych, przyjaciół, rodziny wspomnień o mamie w formie listów i wręczenie jej wszytkiego w dniu urodzin. Napisałyśmy specjalny list z wyjaśnieniem, o co chodzi i poprosiłyśmy w nim o jakieś wspomnienie związane z naszą mamą (z dzieciństwa, ze szkoły, z pracy, z życia codziennego itp) i odesłanie  tego do nas. Mogło to być także coś, co się o niej myśli- jaka jest lub była, lub opisanie, jak się ją poznało.

To było jeszcze łatwe. Trudniejsze było znalezienie tych wszystkich osób i zdobycie ich adresów. Koleżanki mamy z liceum znalazłam na naszej-klasie. Napisałam do każdej z nich wiadomość i poprosiłam o adres pocztowy. Jedna miała listę wszystkich koleżanek z adresami z ostatniego (5-7 lat temu) zjazdu szkolnego! Adresy rodziny i innych znajomych moja siostra zdobyła z notesu mojej mamy, gdy ta była czymś zajęta. Siostra zrobiła zdjecia telefonem każdej strony a w domu je przepisała. Oprócz tego skontaktowałyśmy się z koleżankami mamy z pracy (była przedszkolanką a do tego przedszkola chodzi teraz mój siostrzeniec), z sąsiadami i rodziną. Wysłałyśmy do wszystkich listy na koniec października i czekałyśmy na odpowiedzi.

Listy powoli zaczynały przychodzić na adres mojej siostry. Niektórzy nawet dodali zdjęcia!

 Zamówiłyśmy na necie kuferek ręcznie malowany z napisem "Kuferek wspomnień". Potem listy siostra powkładała do kolorowych kopert i ułozyła chronologicznie- od dzieciństwa, poprzez szkołę, pracę, ślub, dzieci... Liczyłyśmy na 60 kopert na 60 lat, ale uzbierało się tylko 44. Nie każdy odpisał.. Ale był też oczywiście list od rodziców mojego S., od samego S. (przetłumaczyłam je na polski), od mężów moich sióstr, od nas no i od taty (któremu o wszystkim powiedziałyśmy prawie w ostatniej chwili, bo bałyśmy się, że się wygada).

Mama, gdy zobaczyła kuferek zapytała: - "Ale co to jest?" - "Otwórz a zobaczysz"


 "Ale co to jest? Tyle kopert? :)"

Otworzyła pierwszą z góry - od jej brata (młodszego), który opowiadał o dzieciństwie i jak nie wiedział dlaczego,  gdy mama spotykała się z jakimś chłopakiem przed domem, to go przeganiała :)))
Potem była następna koperta. I następna. I następna...

Mama śmiała się i ocierała łzy wzruszenia... 
I co chwilę powtarzała: "Ooooo! A tego to nie pamiętam! :)"

Potem opowiadała mi, że cały wieczór siedziała i czytała te wszystkie wspomnienia i wracała myślami do wielu wspaniałych chwil. Bardzo cieszyła się z listu od jednej koleżanki ze szkoły, która opisała wiele rzeczy bardzo szczegółowo, bo zachowała jeszcze pamiętniki z lat szkolnych.

"To piękny prezent! Dziękuję!"

   

16 komentarzy:

  1. Ale wspanialy prezent! Chcialabym dostac cos takiego od moich corek "na wiecznej rzeczy pamiatkę", bo bardzo cenię sobie wspomnienia.Niedawno mialam dekadę mniej i o paradoks, najładniejszy prezent dostalam od wieloletniego kolegi, zawiedzionego w swoich uczuciach do mnie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. widocznie koledze jeszcze po tylu latach zależało ;-)

      Usuń
  2. Cudoeny pomysl.Az sie poplakalam ze wxruszenia.Sama zaluje ze nie mam komu takiego prezentu zrobic.Ja pisalam przez cala ciaze i przez pierwszy rok po urodzeniu Eleny pamietnik w ktorym pisalam rzeczy o niej dla niej.Mam nadzieje podarowac go jej na jej 18ste urodziny.Uwazam ze takich wspomien nigdy za wiele...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Basia - wspaniały pomysł z tym pisaniem dla dziecka! Też tak chcę w przyszłości.

      Usuń
    2. W ciazy i tuz po niej ma sie naprawde sporo czasu.Warto go wykorzystywac w taki sposob chocby dla samych siebie chocby dls utrwalenia szczegolow ktore potem gdzies uciekaja z pamieci a zeznania rodzicow troche sie rozjezdzaja :)Zycze ci bys szybko mogla ten pomysl wprowadzic w zycie:*)

      Usuń
  3. wzruszyłaś mnie strasznie :) mogę Cię adoptować? też chcę taką córkę!

    OdpowiedzUsuń
  4. Rewelacyjny pomysł na prezent! Wzruszyłam się od czytania samego posta, a ileż emocji musiała mieć Twoja mama rozpakowując te wszystkie koperty! :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Niesamowity miałyście pomysł. Myślę, że to musiało być dla Waszej mamy spore przeżycie :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Tak, mama była bardzo wzruszona!:)

    OdpowiedzUsuń
  7. To jest wspaniale! Trudny prezent do zrealizowania ale jaki cudowny. Pozdrawiam, Kasofia

    OdpowiedzUsuń
  8. Aż sie sama poplakalam ze wzruszenia
    Tranikowa

    OdpowiedzUsuń
  9. Super Pomysl!!! Ja rowniez kilka lez uronilam jak to czytalam ;).
    Mojej mamy 60 urodziny sie zblizaja... w lipcu... wiec moze i ja cos takiego zrobie z siostra! :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Świetny pomysł!!! Aż mi poleciały łzy. Właściwie mogłabym coś takiego skombinować. Myślę, że nie byłoby to takie trudne. Mam też takie pomysł, żeby zebrać różne nasze laurki, moje fragmenty dziennika...
    Moja mama w tym roku w lipcu kończy 60 lat i szukam pomysłu na prezent dla niej. Nie lubi słońca, podróży, nie nosi biżuterii, nie maluje się (problemy zdrowotne), nie lubi kurzołapek, niczego nie kolekcjonuje, nie lubi wydawać pieniędzy na siebie. Na 30 rocznicę ślubu, którą rodzice obchodzili 2 lata temu, byliśmy w restauracji, więc nie chcę dublować prezentu. Tak samo jak z drzwkiem genealogicznym, które dostała ode mnie w trakcie podziękowań dla rodziców na moim ślubie. Lubi czytać kobiece książki, chodzić do teatru (tylko tata nie bardzo, bo usypia hehe...)

    OdpowiedzUsuń
  11. szukając w internecie pomysłu na prezent dla znajomego z okazji 60 siątki(który zaprosił nas chyba przez przypadek)trafiłam na ten wpis,jest wspaniały, zazdroszczę,mina mamy bezcenna.Gratuluję pomysłu aż by się chciało WAS uściskać ,bo przecież nie mało zachodu to kosztowało,brawo,brawo.Moja mama skonczyła 75 a na 70 odczytałam jej wiersz W.Szymborskiej "Jak ja się czuję" było sporo śmiechu.POZDRAWIAM !!!!

    OdpowiedzUsuń
  12. Super pomysł dla super mamy. Jestem pełen podziwu dla tak wspaniałego pomysłu. Pozdrowiam serdecznie !

    OdpowiedzUsuń